درمان کلیدی اچ آی وی داروهای ضد رتروویروسی است. اچ آی وی یک رتروویروس است که DNA سلول های بدن را فریب می دهد تا ویروس کپی شود و زیاد شوند. داروهای ضد رتروویروس این فرآیند را به عقب می اندازند.
هرچند این داروها نمی توانند اچ آی وی را علاج کنند ولی سرعت تکثیر آن را در بدن کم می کنند و بنابراین می توانند تا چندین سال فرد را زنده نگه دارند. در حال حاضر چندین نوع مختلف ضد رتروویروس ها وجود دارند.
NTRIS (مهار کننده های ترانس کریپتاز Transcriptaseمعکوس نوکلئوزید) این دارو از اولین داروهای استفاده شده بود.
NNRTIS (مهار کننده های ترانس کریپتاز Transcriptase معکوس غیر نوکلئوزید).
PLS (مهار کننده های پروتئاز).
FLS (مهار کننده های ورود یا وصل) اخیرا تولید شده اند. این داروها در مراحل مختلف، به چرخه ی تکثیر ویروس حمله می کنند و هنگامی که در ترکیب با هم تجویز می شوند مؤثرترند. که این ترکیب (HAART) شناخته می شود. در درمان ضد ویروسی با فعالیت بالا وقتی فقط از یک دارو استفاده می شود، ممکن است اچ آی وی مقاوم به آن دارو شود. ترکیب داروها میزان مقاومت ویروس را کم می کند. هنگامی که سیستم ایمنی آنقدر ضعیف شد که نتواند از بدن دفاع کند، ضد رترو ویروس ها لازم می شوند.
پزشکان به تعداد CD4 (سلول هایی که بر علیه ویروس ها و میکروب های مضر
می جنگند) و مقدار اچ آی وی درخون- بارویروسی- نگاه می کنند. هنگامی که شمارش CD4 به پایین تر از 200 رسید ضد رتروویروس ها تجویز می شوند.
ضد رتروویرو سها مستقیماً به اچ آی وی حمله می کنند و باید تحت نظر پزشک مصرف شوند. مانند همه ی داروها بعضی از افراد دچار عوارض جانبی دارو می شوند. داروها باید مرتب و منظم و مطابق دستور مصرف شوند. مهم است که بدانیم درمان ضدرتروویروسی نمی تواند بیماری را علاج کند، امّا زندگی را طولانی تر می کند، میزان تخریب سیستم ایمنی را کاهش می دهد (که با شمارش CD4 اندازه گیری می شود) و خطر عفونت های فرصت طلب را کاهش می دهد. مدت درمان ضدرتروویروسی تا آخر عمر است و نباید قطع شود حتی اگر بار ویروسی کاهش یابد یا فرد احساس کند بهتر شده است. افرادی که از درمان ضد رتروویروسی استفاده می کنند هنوز آلوده هستند و می توانند دیگران را آلوده کنند. درمان های ترکیبی مؤثرترند. ضد رتروویروس ها می توانند مقدار ویروس در بدن (بارویروسی) را ثابت یا کم کنند (حتی گاهی به سطوح غیرقابل تشخیص و شناسایی می رسانند) و این مسئله به معنای آن نیست که فرد دیگر اچ آی وی مثبت نیست.


تغذیه :
برای رسیدگی به وضع تغذیه باید منبع درآمد شناسایی و بررسی شده و سپس به بازاری که غذاهای پروتئینی داشته و قابل دسترس باشد و از لحاظ هزینه سازگار باشد هدایت شود، برنامه ریزی غذا در محدوده ی درآمد خانواده از نکات کلیدی در این زمینه محسوب می شود.

کنترل عفونت ها:
· کمک به فرد برای مراقبت شخصی و بهداشتی.
· همیشه دست ها با صابون و آب قبل از پخت غذا، خوردن، و بعد از رفتن به توالت و سرفه شسته شود.
· لباسها، ملافه ها وپارچه ها با صابون و آب شسته شود
· ادرار و مدفوع در توالت ریخته شود یا در ظرفی سوزانده شود، از تماس با خون یا دیگر مایعات بدن خودداری کنید و بعد از تماس و دست زدن به اشیاء کثیف و خاکی، دست ها را بلافاصله با آب و صابون بشویید.
· همیشه قبل از دست زدن به مایعات بدن دستکش بپوشید.

مشکلات پوست:
· زخم های باز را با آب و صابون بشویید و ناحیه ی زخم را خشک نگهدارید.
· از آب نمک رقیق به عنوان ضد عفونی کننده استفاده کنید.
· برای جوش ها از روغن ها یا محلول های موضعی نظیر روغن نارگیل یا محلول کالامین استفاده کنید.
· پوست سیاه، قرمز یا تحریک شده را به آرامی مالش دهید.
· برای جلوگیری از زخم بستر، اگر بیمار از حرکت ناتوان است، وضعیت بیمار را هر دو ساعت تغییر دهید.

گلو درد و درد دهان:
· دهان بیمار را با آب نمک گرم، هر روز چهار بارشستشو دهید.
· از بیمار بخواهید برای برفک دهان گوجه فرنگی رسیده یا لیمو را بمکد.
· بیمار باید غذاهای نرم بخورد که تند (پر ادویه) نباشد.

تب و درد:
· بدن بیمار را در آب خنک و تمیز بشویید یا پوست بیمار را با پارچه ی نم دار، مالش دهید.
· نوشیدن آب فراوان، چای، آب میوه و سوپ (صاف شده)
· از لباس ها و پتوهای ضخیم استفاده نشود.

سرفه یا مشکلات تنفسی :
· جلوی دهان خود را هنگام سرفه بگیرید .
· اگر فرد بیش از سه هفته است که دچار سرفه می باشد به کارکنان بهداشت برای بررسی سل یا ذات الریه ارجاع شود.
· اگر تب و درد سینه اضافه شد، بیمار را ترغیب کنید که کارکنان بهداشت وی را ببینند.
· پنجره ها را برای تازه شدن هوا باز بگذارید.
· بیمار را در هر وقت ممکن در وضعیت نشسته بگذارید تا تشویق به تنفس راحت تر شود.

اسهال:
· با محلول های ORS یا محلول های نمک و شکر که در خانه می سازید آب و الکترولیت های از دست رفته ی بدن بیمار را جبران نمایید.
· اطمینان حاصل کنید که بیمار به حد کافی آب و سایر مایعات را مصرف نموده است.